آرایه هالباخ

آرایه هالباخ ​​و آهنربای دائمی هالباخ ​​نوعی ساختار آهنربایی هستند. در سال 1979، کلاوس هالباخ، محقق آمریکایی، این ساختار آهنربای دائمی ویژه را در حین انجام آزمایشات شتاب الکترونی کشف کرد و به تدریج آن را بهبود بخشید. نتیجه یک آهنربای "Halbach" است، یک ساختار مهندسی تقریبا ایده آل که از آرایش خاصی از آهنرباها برای افزایش شدت میدان در جهت واحد استفاده می کند، با هدف تولید قوی ترین میدان مغناطیسی با کمترین تعداد آهنربا.

این آرایه کاملاً از مواد مغناطیس دائمی خاکی کمیاب تشکیل شده است. با چیدمان آهنرباهای دائمی با جهت های مغناطیسی متفاوت طبق قوانین خاصی، خطوط میدان مغناطیسی را می توان در یک طرف آهنربا جمع کرد و در طرف دیگر آن را ضعیف کرد تا یک میدان مغناطیسی یک طرفه نسبتا ایده آل به دست آید. این امر اهمیت بسیار مهمی در مهندسی دارد. با ویژگی های توزیع میدان مغناطیسی عالی، آرایه Heilbuick به طور گسترده در زمینه های صنعتی مانند رزونانس مغناطیسی هسته ای، شناور مغناطیسی، موتور ویژه آهنربای دائم و غیره استفاده می شود.

در بالا یک آرایه هالبک با میدان های مغناطیسی قوی در بالای آهنرباها و میدان های نسبتا ضعیف در پایین وجود دارد. (شدت میدان مغناطیسی سطح جانبی قوی گروه آهنربای آرایه هالبک با همان حجم حدود √2 برابر (یعنی 1.4 برابر) آهنربای تک سنتی است، به خصوص زمانی که ضخامت آهنربا در جهت مغناطیسی 4 باشد. ~ 16 میلی متر).