تهیه آهنرباهای باندینگ --پودرها و چسب های مغناطیسی(2)

متداول ترین رزین گرمانرم نایلون (PA) است و آهنربای مقاوم در برابر دمای بالا از پلی فنیلن سولفید (PPS) استفاده می کند. اولی نوعی پلاستیک مهندسی عالی است که به طور گسترده استفاده می شود، بالاترین دمای استفاده از آهنربا حدود 120 درجه است، در حالی که دومی می تواند در 180 ~ 200 درجه استفاده شود. مواد افزودنی شامل جفت کننده، آنتی اکسیدان، نرم کننده، روان کننده و غیره است که قبل از اختلاط، این اجزا و پودر مغناطیسی کاملاً مخلوط می شوند و سپس مخلوط برای اختلاط به گرانولاتور مخلوط کننده تک مارپیچی یا میله مارپیچ دوبل فرستاده می شود تا ذرات ساخته شوند. برای تزریق یا اکستروژن مورد نیاز است.

آهنربای شکل دهنده کلندری

لاستیک به عنوان چسب استفاده می شود، رایج ترین آنها لاستیک بایانوژن و پلی اتیلن کلردار است. اگر نیاز به مقاومت در برابر دمای بالا وجود داشته باشد، از پلی اورتان استفاده می شود. پودر مغناطیسی، رزین، عامل ولکانیزه و سایر مواد افزودنی کاملاً مخلوط می شوند و سپس در دستگاه مخلوط کن لاستیکی باز یا دستگاه مخلوط کن بسته مخلوط می شوند. در فرآیند اختلاط و شکل‌دهی، لاستیک در حالت ویسکوالاستیک است، نه در حالت مذاب مانند آهنربای تزریق/اکستروژن، بنابراین دمای اختلاط نسبتاً پایین است و نیازهای ضد اکسیداسیون پودر مغناطیسی می‌تواند به همان نسبت کم باشد. . دسته ای از الاستومرهای ترموپلاستیک در مواد پلیمری وجود دارد که در دمای اتاق، کشسانی خوبی نزدیک به لاستیک سنتی از خود نشان می دهند، اما در عین حال می توانند با فرآیند پلاستیک یا لاستیک پردازش شوند و با موفقیت به آهنرباهای دائمی تبدیل شده اند. . محبوب ترین آنها الاستومر پلی اتیلن کلردار است که می توان از آن برای ساخت آهنرباهای پیوندی با نسبت پر شدن بالا استفاده کرد. و فرآیند ولکانیزاسیون سنتی لاستیک را می توان حذف کرد. بزرگترین نقطه ضعف الاستومرهای ترموپلاستیک این است که از نظر مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر دما نسبت به لاستیک پایین تر هستند، اما مقاومت در برابر سایش برای اکثر کاربردهای آهنربای دائمی چندان برجسته نیست.