آهنرباهای پیوندی مجموعه ای متشکل از پودرهای مغناطیسی، چسب ها و مواد افزودنی مناسب هستند. خواص مغناطیسی آهنرباهای پیوند خورده عمدتاً توسط میانگین عملکرد هر پودر مغناطیسی با اندرکنش ناچیز تعیین می شود. اگرچه برخی از مطالعات سعی می کنند از فلزات یا آلیاژهای با نقطه ذوب پایین به عنوان چسب استفاده کنند، چسب هایی که برای تشکیل آهنرباهای پیوندی تولید انبوه استفاده می شوند، همه مواد پلیمری هستند.
تفاوت بین آهنرباهای متصل و متخلخل
متفاوت از آهنرباهای متخلخل، ذرات تک پودری آهنرباهای پیوندی باید اجباری کافی داشته باشند. اگر ترکیب فاز و ریزساختار مورد نیاز توسط اجباری بالا به طور جدی در فرآیند پودر شدن آسیب ببیند، یک آهنربای پیوند خوب نمیتوان ساخت، زیرا آسیب فاز مرزی دانه و اکسیداسیون ذرات، اجباری آن را بسیار کاهش داده است.
یکی دیگر از تفاوت های عمده بین آهنرباهای پیوندی و آهنرباهای متخلخل این است که خواص مغناطیسی تا حد زیادی کاهش می یابد. ما می دانیم که حداکثر محصول انرژی مغناطیسی یک آهنربا با مربع میدان مغناطیسی باقیمانده آن متناسب است و میدان مغناطیسی باقیمانده متناسب با شدت القای مغناطیسی اشباع، جهت گیری و سرعت پر شدن حجم پودر مغناطیسی در آهنربا است. چسب ها و افزودنی ها حجم قابل توجهی (نزدیک به 20 درصد) را در آهنربای باند شده اشغال می کنند. علاوه بر این، بسیاری از آهنرباهای پیوندی جهت دار نیستند. حتی اگر آهنرباهای جهت دار باشند، رسیدن به جهت گیری آنها به همان سطح آهنرباهای متخلخل دشوار است. بنابراین، عملکرد آهنرباهای پیوندی با همان حجم به مراتب کمتر از آهنرباهای متخلخل است.
مزایای آهنرباهای پیوندی
آهنرباهای پیوندی به دلیل عملکرد خوب، اندازه دقیق، شکل پیچیده، میزان استفاده از مواد بالا و ادغام آسان با قطعات فلزی/پلاستیکی، جایگاه مهمی در زمینه آهنربای دائمی خاکی کمیاب دارند. مهم ترین نوع آهنربای پیوندی همسانگرد از پودر مغناطیسی NdFeB که به سرعت خاموش می شود ساخته شده است. فن آوری تهیه و مزایا و معایب آهنرباهای پیوندی.
با توجه به ویژگی های مختلف پردازش مواد پلیمری، تشکیل آهنرباهای پیوندی را می توان به فشرده سازی، تزریق، اکستروژن و کلندری تقسیم کرد.