آهنرباها چگونه ساخته می شوند؟

آهنربای نئودیمیوم به آهنربای NdFeB نیز گفته می شود که قوی ترین آهنربا در حال حاضر است و می تواند 640 برابر وزن خود را جذب کند، بنابراین به آن آهنربای قوی می گویند. سختی بالا و عملکرد پایدار آن معمولاً در محصولات الکترونیکی مانند هارد دیسک، تلفن همراه، هدفون و غیره استفاده می شود.

توجه داشته باشید که آهنرباهای نئودیمیم تف جوشی می شوند، در حالی که آهنرباهای معمولی ریخته گری می شوند، بنابراین به دلیل وجود نئودیمیم و آهن در مواد، سطح به راحتی زنگ می زند، بنابراین باید مقداری آبکاری محافظ انجام دهید که یکی از معایب آن است.

آهنربا همانطور که می شناسیم جسمی است که یکدیگر را دفع و جذب می کند. آهنربا از آهن، نیکل و کبالت تشکیل شده است که خود دارای فاصله مغناطیسی از ساختار داخلی در همان جهت است، یک انتهای قطب شمال (قطب N) و یک انتهای قطب جنوب (قطب S).

پس چرا اجسام زیادی در طبیعت وجود دارند که مغناطیسی نیستند؟ مواد مغناطیسی در آهن، نیکل و کبالت از این جهت متفاوت است که الکترون های درون آن به طور خود به خود در یک جهت قرار گرفته اند که مغناطیس را تقویت می کند و یک آهنربا را تشکیل می دهد.

آهنربا در فرآیند جذب آهن، آهن را جذب می کند و آهنربا به آهن «چسبیده»، بنابراین می گوییم آهنربا مغناطیسی است، یعنی آهنربا می تواند آهن را جذب کند، اما آلومینیوم، مس و سایر اجسام را جذب نمی کند، ساختار داخلی فلزات مختلف متفاوت است. واحد القای مغناطیسی تسلا است که به اختصار Ter (T) نامیده می شود.

آهنرباها به آهنرباهای دائمی و آهنرباهای غیر دائمی تقسیم می شوند، آهنرباهای دائمی محصولات طبیعی هستند که می توانند خواص مغناطیسی را برای مدت طولانی حفظ کنند و به راحتی مغناطیس زدایی نمی شوند، مانند مگنتیت. آهنرباهای غیر دائمی برای مغناطیسی شدن به شرایط خاصی نیاز دارند.

آهنرباهای طبیعی 5000 سال پیش توسط انسان کشف شد.

2300 سال پیش، مردم چین آهنربای طبیعی را در یک قاشق آسیاب کردند و آن را بر روی زمین صاف، تحت تأثیر ژئومغناطیس، راهنمای دسته قاشق، اولین قطب نما در جهان قرار دادند.

1000 سال پیش، چینی ها اولین قطب نما را با مالیدن یک میله آهنی با میله مغناطیسی برای مغناطیسی ساختند.

در حدود سال 1100، چینی ها با اتصال یک سوزن آهنربا و یک دیسک آزیموت به یکدیگر یک قطب نما ساختند و از آن برای ناوبری استفاده کردند.

در سال 1820، فیزیکدانان دانمارکی کشف کردند که جریان الکتریکی مغناطیس را القا می کند.

در دهه 1930، ژاپن آهنربای جدیدی با مخلوطی از نیکل، آلومینیوم و کبالت کشف کرد.

در دهه 1970، دانشمندان ژاپنی آهنرباهای نئودیمیومی را اختراع کردند که به آنها "آهنربای دائمی" می گفتند.